Factuur
Casper is 20 jaar. Hij studeert aan de hoge school. De voorbije 3 jaar was zijn studieparcours hobbelig. Het eerste jaar heeft hij volledig afgewerkt. Hij zit met een groot aantal vakken in het 2de en een paar vakken mocht hij al opnemen uit het 3de. Het is oktober. Zijn moeder vraagt zich af waar de factuur toch blijft om het inschrijvingsgeld van dit academiejaar te betalen. Ze heeft het al een paar keer aan Casper gevraagd. Maar inschrijvingsgeld is wel het laatste waar Casper mee in zijn hoofd loopt.
Ze trekt haar stoute schoenen aan en belt naar school. Sinds Casper in de hoge school zit krijgt ze meestal het deksel op de neus. Meerderjarig, geen toestemming, privacy,… Maar als het over geld gaat heeft ze meer succes. ‘Nee, Casper is nog niet ingeschreven’. Hij zal worden uitgenodigd op het secretariaat om het daar te doen. Mam vraagt toch nog eens of er geen vergissing gebeurd is want Casper had haar verzekerd dat hij was ingeschreven.
‘Mevrouw, Casper liegt tegen jullie !’
Slik. Casper doet vanalles en zegt veel, maar liegen hoorde daar tot nu toe niet bij. Ze is stil voor de rest van de dag. Hoe controleer je een kerel van 20, die zich van geen kwaad bewust is en wegens meerderjarigheid geen toegang hoeft te geven op zijn account van school ?
’s Avonds vertelt ze Casper dat ze naar het inschrijvingsgeld informeerde op school. Hij zou niet ingeschreven zijn. Casper verdedigt zich als een vis aan een haak. Jawel, jawel, jawel…
Een paar dagen later zit de factuur in de brievenbus. Ze zegt aan tafel dat ze betaald heeft, dat er dus blijkbaar een vergissing in het spel was. Casper vertelt met een vanzelfsprekendheid dat hij naar het secretariaat geroepen was. Blijkbaar was zijn account volledig ingevuld. Hij had enkel niet op de laatste knop ‘verzenden’ gedrukt. Hij gooit het weg als een onbenulligheid. ‘Man, je moet 20 keer bevestigen ! Het is nu toch in orde ?’
Waar herken je autisme ?
Casper lijkt een weerspannige puber. Wat hij hier eigenlijk doet is de moeilijkheden van het onderwijsplatform van de hoge school bloot leggen. Het vraagt een universitair diploma om je weg te vinden op zo’n platform. Blijkbaar moet je aan het eind een 3-tal keer op bevestigen drukken. Zijn snelle geest heeft daar geen geduld voor.
Anderzijds is dit ook niet zijn prioriteit. A-typicals hebben het nogal eens moeilijk met dingen die moeten en die zij (in hun hoofd) veel eenvoudiger zouden kunnen oplossen.
Hoe pak je dit best aan ?
De moeilijkheid ontstaat wanneer je kind op het spectrum meerderjarig wordt en autonomer voor zichzelf moet instaan, en zijn weg vinden in de wirwar van administratie. Administratie die vaak niet logisch is, moeilijke taal gebruikt, dingen 5x bevestigd wil zien. Zou niet iedereen baat hebben aan veel meer duidelijkheid ? Soms moet je als ouder inderdaad iets verder gaan dan wat je voor een ander kind zou doen, zelfs als is het meerderjarig. Je bent dan niet overbezorgd, je maakt je kind niet afhankelijk, het is gewoon nodig. Je kan ook terecht bij hulp instanties zodat je het niet allemaal als ouder alleen moet blijven doen. Auticoaches, zelfstandig begeleid wonen, ondersteunende diensten aan de hogeschool of universiteit, …. In deze omstandigheden helpt het etiket autisme dan wel eens, om de dingen uit te leggen aan anderen. En ook hier geldt opnieuw … geduld is een schone deugd …
